De groepsfoto met 44 sportievelingen op de atletiekbaan in Erbach
Een verslag van Erwin (trainer) en Tijn
Zwoegen, zweten, slapen, eten en sporten. Je zou het jaarlijkse trainingskamp van AVA ’70 kunnen verwarren met een strafkamp, maar de atleten hebben er duidelijk zin in. Dit jaar trokken 46 atleten van het Track & Field Team naar het midden van Duitsland voor een zesdaags uitje, waarbij de sobere leefstijl van hierboven aan bod kwam. Daarnaast mogen we onze persoonlijke reisleiders van Ditax ook niet vergeten, die we inmiddels bij het gezelschap kunnen voegen.
Het is maandagmiddag even naar drieën als de hardlopers zich voor het eerst in sportkleding hijsen in het epicentrum van het kamp: de jeugdherberg van Erbach. De toon wordt gezet als na een duurloop en samenwerkingsoefeningen een nieuw onderdeel aan bod komt, wat het hele kamp en de hoofdrolspelers totaal op zijn kop zet. Spelleider Gertjan gooit een heus moordspel op tafel, dat meteen erg serieus wordt opgevat. Het reglement is simpel: je krijgt een kaartje met een naam van een teamlid en die moet je zonder getuigen vermoorden. Dit idee sloeg als een bom in bij de groep en zorgt voor een nog actievere werkhouding. In een sprint à deux bleven Tijn en Sam over en had eerstgenoemde het lootje gelegd.
Door de vele regen in Hessen moesten de sporters ’s avonds uitwijken naar binnen voor een geïmproviseerde barbecue. Dit alles speelden Gertjan en Jerrel geen parten, want die namen de ondankbare taak op zich. De volgende dinsdagmiddag presenteerden de werklui van ons onderkomen zich en konden we daar aanschuiven voor de broodnodige voeding. Dit was zeker nodig, want die middag stond er een pittige baantraining op het programma. Tot vreugde van de T&F-ers was de atletiekbaan gauw gevonden en konden we zonder te veel wandelmeters beginnen aan de loopafstanden. Voor de jeugdafdeling stonden er series van 600 meter op het programma, terwijl de ouderen hun vorm bewezen op de kilometer. De frisse vorm maakte in de namiddag plaats voor gevoelige kuiten en ook voorzetten van loopblessures werden gegeven. Desalniettemin stonden de jongsten klaar voor een potje voetbal.
De volgende inspanning moest worden geleverd in de bossen van Erbach. Een steile beklimming boezemde de atleten schrik in de benen. Deze, op voorhand gevreesde, kuitenbijter, moest een keer of tien worden bedwongen. Het melkzuur kwam halverwege de training al bij de atleten uit de oren maar natuurlijk brachten alle atleten de training tot een goed einde, wat het groepsgevoel nog maar eens versterkte. De deelnemers aan de heuvelsprintjes concurreerden als in een 1500 meter finale en liepen werkelijk het snot en opspattend modder voor ogen. Nadat iedereen was uitgerust aan de bosrand van het meer konden de sportievelingen in duurlooptempo weer terug naar de jeugdherberg, waar een warme lunch op de planning stond. Die middag bleven de hardloopschoenen in de kast, want toen werd ruimte gemaakt voor wat ontspanning. De AVA ’70 lui trokken naar het plaatselijke zwembad, waar ze heer en meester waren en hun spring- en zwemkunsten konden laten zien. De krachttrainingen van Mees kwamen tevens goed van pas, want de enthousiastelingen stonden in de rij om als gewichten de lucht in worden gegooid. Nadat even na zevenen de honger werd gestild met broodjes knakworst, werd de verjaardag van onze Tim gevierd. De goedgemutste 12-jarige werd overvallen met taart en cadeaus en hoefde vanzelfsprekend even later niet mee naar de supermarkt.
’s Avonds konden we genieten van een vermakelijke presentatie over placebotape, verzorgd door Europees kampioen obstaclerun Barend Westerveld. Zijn fascinatie over het Amerikaanse wondermiddel tegen spierpijn werd niet altijd even serieus opgevat en leidde tot een beginnende bonte avond met reclameslogans. De 4 ‘overlopers’ binnen het stel werden nog even aan de tand gevoeld over hun leus ‘helden van de toekomst’, waarmee ondergetekende zijn punt maakte. (De studenten komen elk jaar toch de bus in omdat ze oorspronkelijk van burenvereniging Atletico ’73 komen, maar niemand durft ze te weigeren. Echte bewijzen zijn echter nooit geleverd, maar dat terzijde). Gitaristen Jop en Stef vermaakten de groep met muziek en kregen vooral Jerrel luidkeels aan het meezingen. Na een korte lachtherapie verzorgd door het duo Wamelink en Balke, werd de pret gedrukt met een enkeltje naar bed.
De vrijdagmiddagtraining was vrijgemaakt voor Barend, die een uurtje bootcamp had ingelast. Voor de eerste oefening verplaatsten we ons naar de klimwand bij de herberg, waar de armen werden versterkt. Buikspieroefeningen, duurloopje, stoten: het kwam allemaal aan bod bij deze krachtsinspanning. Met een zware kruiwagenrace verplaatsten we ons door de straatjes van Erbach, totdat er een flinke puist opdoemde. Opperbaas Barend verdeelde de groep in tweetallen, die elkaar de heuvel op moesten tillen. Een enkeling zakte letterlijk door zijn of haar hoeven, tot hilariteit van de anderen.
De fanatieke C&D junioren, inclusief enkele anderen die zich daarbij voelden aangesproken, moesten noodgedwongen worden geremd en vanwege het hoge aantal (hoogte)kilometers werd op de dag van vertrekken een alternatieve training ingelast. Terwijl de ouderen in de natte sneeuw de laatste hoogtemeters maakten in de vorm van een wisselduurloop, speelde de rest een potje Weerwolven. Dit onderdeel werd in actieve vorm afgewerkt, want er kon uiteraard geen uitzondering worden gemaakt en van de trainingsschema’s worden afgeweken. In no-time had iedereen de spaghetti achter de kiezen en kwam de motor van ons vervoersmiddel in beweging. In een kleine 5 uur, inclusief Subway, stapte de delegatie weer uit bij de AVA ’70 basis en werden de ervaringen hoogstpersoonlijk gedeeld met het thuisfront. De atleten zijn weer klaargestoomd voor het nabije baan- en wegseizoen, waarbij het harde werk zijn vruchten kan afwerpen.
Klik hier voor de foto's en filmpjes van de fantastische week, gemaakt door Hans Prinsen.
Klik hier voor een aftermovie van Joppe Roos (J.R. Productions).
Foto’s: Hans Prinsen
Groepje tijdens de 600 meter
Een hand van Erwin na de 600 meters
